Πως το ιστορικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας κατάντησε απόκομμα πολιτικής έκφρασης της ελίτ των μιντιαρχών
«Ευτυχώς που “ο Τσίπρας και η παρέα του” δεν είναι μόνοι τους, δεν κυβερνούν μόνοι, διαφορετικά θα μας είχαν πάρει τα σώβρακα», μου πέταξε υποτονθορύζοντας το δεύτερο, αγοραίο μέρος της ατάκας του. Και θεωρώντας ότι απαντάει στο ερωτηματικό που, προφανώς, σχηματίστηκε στο βλέμμα μου, μου θύμισε μια δήλωση που είχε κάνει ο Τάκης Μπαλτάκος, «ο εξόριστος κολλητός του αρχηγού», όπως τον χαρακτήρισε: «Εγώ ο δεξιός, βαράω προσοχή, όπως λένε στον στρατό, μπροστά σε αυτά που κάνει η αριστερή -δυστυχώς για μας- κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και θα ήλπιζα και ευχόμουν και παρακαλούσα αυτά που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι να τα κάνουμε εμείς».
Ο τύπος, (τον οποίο τελικά αναγνώρισα ως μέλος του παρά τω Σαμαρά ακροδεξιού μηχανισμού, που η «παρέα του Τσίπρα» είχε ονομάσει «μονταζιέρα») εθισμένος στο επικοινωνιακό «μπλα, μπλα», με πήρε μονότερμα: «πέρα από τον Τσίπρα και την παρέα του (που, εντάξει, προσπαθούν να διαπραγματευτούν κυβερνώντας και να κυβερνήσουν διαπραγματευόμενοι) υπάρχουν και οι… δικοί μας, μου είπε με ένα στριφνό γελάκι: «ξέρεις, η Ζωή, ο Πανούσης, ο Κατρούγκαλος, ο Μητρόπουλος, ο Μηλιός, ο Λαπαβίτσας και τ’ άλλα παιδιά, που τροφοδοτούν αδιαλείπτως την πολιτική μας και μας καθιστούν... ανταγωνιστικούς…».
Και με φρασεολογία που διαρκώς εξόκειλε –ως προς το ήθος και το ύφος της– προς την γκεμπελική διάλεκτο των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων, ο «ανθρωπάκος» άρχισε να μου εξηγεί την «πολιτική» τους. Που τους καθιστά… «ανταγωνιστικούς»…
Η σύναξη και ο… ανένδοτος
Μεταφράζοντας το αφήγημα του «ανθρωπάκου» στα… συριζαίϊκα, οφείλω να σας πω πως η «πολιτική τους» (η πολιτική Σαμαρά), είναι ό,τι βλέπουμε και ό,τι ακούμε στα κανάλια – ό,τι διαβάζουμε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων: μια μεθοδευμένη και ενορχηστρωμένη ομοβροντία από καθημερινά αφελή ψεύδη, ασταθείς συκοφαντίες και τρομολαγνικές κατασκευές. Ένας δυσώδης οχετός αντικυβερνητικής (και εξ αυτού ανθελληνικής) παραπληροφόρησης ως πολιτική τη μείζονος αλλά και της ελάσσονος αντιπολίτευσης.
Έγινε, λέει, σύναξη των διαπλεκομένων καναλαρχών – εκδοτών («των νταβατζήδων», είναι η αμετάφραστη φράση) προ μηνός. Η εν λόγω σύναξη, λέει, έγινε λίγο πριν την «ενόχληση» του Στουρνάρα από τον Βαρουφάκη για τα θαλασσοδάνεια της Τράπεζας της Ελλάδος προς συγκεκριμένα ΜΜΕ και λίγο μετά την παραλαβή της… λυπητερής των 24.150.633 € για τη χρήση των συχνοτήτων.
Η σύναξη αυτή, λέει, αποφάσισε σχεδόν ομόφωνα (με μια αποχή, λέει) την οργάνωση ανένδοτου… ενημερωτικού αγώνα κατά του Τσίπρα προσωπικώς, της κυβέρνησής του γενικώς, και του ΣΥΡΙΖΑ ειδικώς: ο συντονισμός του… ανένδοτου ανετέθη σε μεικτό επιτελείο εμπίστων «πολιτικών» - «δημοσιογράφων» («στα γνωστά τσατσόνια των νταβατζήδων», είναι η αμετάφραστη φράση), ενώ το έργο της επεξεργασίας και της καθημερινής εκτέλεσης του… αγώνα, ανελήφθη μετά προθυμίας από τους γνωστούς μπροστινούς και… πισινούς των καναλιών. Τους συνήθεις εκτελεστές της δημοσιογραφίας. Και τα παπαγαλάκια τους…
Η αλητεία μέσα τους
Το πρώτο επεισόδιο του ανένδοτου… ενημερωτικού αγώνα (που είναι «η πολιτική τους», θυμίζω) ήταν η «επιχείρηση Κατρούγκαλος». Που στήθηκε, λέει, από «γνωστό τσατσόνι» των διαπλεκομένων με τη συνεργασία δελφίνου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης – κι αυτό «μπορείς να το δεις και σαν μοντέλο της πολιτικής μας», λέει: βρίσκουμε ή εφευρίσκουμε μια συμπεριφορική «αδυναμία» ενός αγνού και αδιάφθορου, κατά προτίμηση, κυβερνητικού στελέχους ή βουλευτή (σ. σ: ο ανθρωπιστικός ακτιβισμός θεωρείται κυβερνητική αδυναμία από τους επαγγελματίες πολιτικούς) και την μπουμπουνίζουμε σε συσκευασία σκανδάλου, σε πέντε MEGA – κάναλα και δεκαπέντε έντυπα και ηλεκτρονικά πρωτοσέλιδα. Ειδικός στόχος, η απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος της κυβερνώσας Αριστεράς.
«Είπαμε», επανέλαβε μ’ εκείνο το στριφνό γελάκι ο ανθρωπάκος: «πέρα από τον Τσίπρα και την παρέα του υπάρχουν και οι… δικοί μας. Ξέρεις…»
«Ξέρω, ξέρω» τού έκοψα τον βήχα: η «λιακάδα» της Τασίας, το «λάστιχο» της Ζωής, η «ρήξη» του Λαπαβίτσα. Που… τροφοδοτούν την πολιτική σας και σας καθιστούν... ανταγωνιστικούς…»
Άκου ανθρωπάκο, ο κόσμος σας έχει την αλητεία μέσα του…. Δεν είναι αυτός ο κόσμος αντάξιος των ονείρων του λαού μας, αλλά ο άλλος, που τώρα γεννιέται με μια επώδυνη γέννα: «αυτή η στιγμή έχει το άπειρο μέσα της, όσο διαρκεί… Είμαι Έλληνας, όσο ποτέ, τούτες τις ώρες…»*
*Από το μήνυμα του Εδουάρδο Γκαλεάνο στους Έλληνες, την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου του 2011
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου