6 Φεβρουαρίου 2014

Ο εφιάλτης στο δρόμο προς τις εκλογές

Και για τον ευρωσκεπτικισμό (που αναπτύσσεται ραγδαία προκαλώντας πανικό στην ευρωπαϊκή ηγεσία) φταίνε τα άκρα! Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ! Και πάνω απ’ όλα φταίει ο Τσίπρας!..

 Δυό – τρείς πολιτικοί αναλυτές της παραδοσιακής Δεξιάς, από εκείνους που απέμειναν να βόσκουν στα ακροδεξιά βοσκοτόπια της σημερινής, συρρικνωμένης υπό – και από – τον κ. Σαμαρά Νέας Δημοκρατίας χτυπούν καμπανάκια: «στις ευρωεκλογές του Μαΐου κρίνεται η ίδια η ύπαρξη της Νέας Δημοκρατίας». Η οποία, «καθώς βαδίζει προς τις κάλπες δεμένη στον γερμανικού άξονα, αντιμετωπίζει το φάσμα της διάλυσης αλά ΠΑΣΟΚ». Φυσικά, «μια σύγχρονη Δεξιά δεν μπορεί να είναι αντιευρωπαϊκή αλλά οφείλει να εμφορείται από σκεπτικισμό για την πορεία της Ευρώπης»…

Δεξιός ευρωσκεπτικισμός; Όχι δα. Οι ακροδεξιοί σύμβουλοι, η μονταζιέρα, τα παπαγαλάκια, χαλάνε ήδη τον κόσμο στις τηλεοπτικές συχνότητες και στα ερτζιανά: ναι, έρχεται μια πανευρωπαϊκή έκρηξη ευρωσκεπτικισμού, την βλέπουμε, αλλά γι αυτήν δεν φταίει η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε, δεν φταίνε οι αδυσώπητοι ευρωπαϊκοί κανόνες, δεν φταίει ο άκρατος οικονομισμός, η δικτατορία των αγορών, ο ραγιαδισμός των κυβερνώντων, τα μνημόνια, η κατάλυση της Δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας, η ανεργία η φτώχια η δυστυχία. Φταίνε τα άκρα! Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ! Και πάνω απ’ όλα φταίει ο Τσίπρας!..

Οι «εξορκιστές» και τα τσιράκια τους

Από μια άποψη δεν έχουν… άδικο: ο Αλέξης Τσίπρας, ως ο πρόεδρος του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (του ελληνικού κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που διεκδικεί με αξιώσεις την κυβερνητική εξουσία) αλλά και ως ο υποψήφιος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Αριστεράς) είναι ο βασικότερος, ίσως, εκφραστής του νέου κύματος ευρωσκεπτικισμού που ενδημεί και, διαρκώς αναπτύσσεται, στην κοινωνία των ευρωπαίων πολιτών. Και αναγκάζει τους κρατούντες των Βρυξελλών και τα περιφερειακά τσιράκια τους να ξορκίζουν αυτόν τον «τρομακτικό νέο ευρωσκεπτικισμό» με γελοίους πολιτικούς σουσουδισμούς:
● Βαφτίζουν συλλήβδην «ακραία» και «λαϊκιστικά»* τα κόμματα που τον εκφράζουν, αποδίδοντάς τους και την ευθύνη για αυτόν.
● Παραβλέπουν, με τον γνωστό υπερβάλλοντα στρουθοκαμηλισμό τους, ότι «αυτός ο τρομακτικός νέος ευρωσκεπτικισμός» δεν είναι κομματικός, αλλά κοινωνικός. Ένας σκεπτικισμός διάχυτος στις κοινωνίες των χωρών μελών της Ε.Ε. που εκφράζει την βαθειά κρίση εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων προς την ηγεσία της Ε.Ε.
● Αντιμετωπίζουν με υπεροψία το γεγονός ότι η συγκεκριμένη κρίση εμπιστοσύνης, στις συνθήκες της καταρρέουσας ευρωζώνης παίρνει μορφή αμφισβήτησης της δημοκρατικής νομιμοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως θεσμού.

Ηγέτες σε ελεύθερη πτώση

Αλλά οι… εξορκισμοί δεν πιάνουν. Στο δρόμο προς τις ευρωεκλογές ο εφιάλτης μεγαλώνει καθώς ο ευρωσκεπτικισμός δεν περιορίζεται στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου αλλά απλώνεται από τη μια άκρη της Ευρώπης ως την άλλη και διαρκώς μεγεθύνεται: σύμφωνα με τελευταίες μετρήσεις του ινστιτούτου Gallup, στις χώρες του Βορά – ανεξάρτητα από το εάν βρίσκονται εντός ή εκτός ευρωζώνης – τα ποσοστά αποδοχής των ηγετών της ΕΕ έπεσαν κατά 17 ποσοστιαίες μονάδες στη Σουηδία, κατά 14% στη Φινλανδία, κατά 11% στην Αυστρία και την Ολλανδία, 10% στη Δανία και 7% στη Βρετανία. Στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου η αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής ηγεσίας (που είναι και αμφισβήτηση του συστήματος διαχείρισης της Ε.Ε.) είναι συντριπτική: Το ρεκόρ κατέχει η Ελλάδα, με το 81% των κατοίκων της να δηλώνουν την απαρέσκειά τους. Το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό αμφισβήτησης καταγράφεται στην Κύπρο (79%) και ακολουθεί η Ισπανία (73%) και η Ιρλανδία (57%)…

Ακόμα και στις χώρες της ευρωπαϊκής διοίκησης, Λουξεμβούργο, Βέλγιο, τα ποσοστά αποδοχής της ευρωπαϊκής ηγεσίας έπεσαν τελευταία και μόνο στη Γερμανία ανέβηκαν: από 56 % σε 59%. Τυχαίο;

Ο ευρωσκεπτικισμός είναι αντισυστημικός

«Τρίζουν τα θεμέλια της Ευρώπης!», ουρλιάζουν οι συστημικοί αναλυτές, (οι «his masters voice» του αμφισβητούμενου ευρωπαϊκού καθεστώτος) αναθεματίζοντας τον ευρωσκεπτικισμό και τα… «λαϊκιστικά» κόμματα που τον εκφράζουν. Όμως ο ευρωσκεπτικισμός είναι παντού: είναι διάχυτος στο ευρωπαϊκό εκλογικό σώμα, διαπερνά όλο το κομματικό φάσμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και καθώς ασφυκτιά ανέκφραστος στα θυγατρικά του CDU της κυρίας Μέρκελ «φιλελεύθερα» και «σοσιαλιστικά»ευρωπαϊκά κόμματα (τα κόμματα των δικών μας Σαμαρά και Βενιζέλου, αλλά και αυτά των Λέττα και Κάμερον, και των Ολαντ και Μέρκελ ακόμα) στρέφεται προς τα κόμματα που τον εκφράζουν, τα έμπλεα ευρωσκεπτικισμού αντισυστημικά κόμματα.

Προς τον ΣΥΡΙΖΑ ας πούμε, τον βασικότερο, ίσως, εκφραστή του νέου κύματος ευρωσκεπτικισμού που ενδημεί και, διαρκώς αναπτύσσεται, στην κοινωνία των ευρωπαίων πολιτών. Και αυτό συμβαίνει γιατί «η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ανάγκη από ριζικό αναπροσανατολισμό της πολιτικής της. Έχει ανάγκη μιας μεγάλης αλλαγής των συσχετισμών, η οποία θα αποτελέσει το πρώτο βήμα για μια ριζική στροφή, την επανίδρυσή της και την επιστροφή στις αξίες της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής», όπως είπε (προ ημερών σε ομιλία του στο Παρίσι) ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Αλέξης Τσίπρας.

*Το σύστημα των Βρυξελλών και οι συστημικοί αναλυτές των ευρωπαϊκών πραγμάτων προκειμένου να δυσφημίσουν τον ευρωσκεπτικισμό τον ταυτίζουν με τα εθνικιστικά – ακροδεξιά κόμματα, (και τα κομμουνιστικά και ακροαριστερά) και τα βαφτίζουν, συλλήβδην «λαϊκιστικά», φορτίζοντας, με τον απαξιωτικό αυτό χαρακτηρισμό τον ίδιο τον ευρωσκεπτικισμό και κάθε κόμμα που τον εκφράζει. Είναι μια διπλή απάτη, αφού τα ακροδεξιά κόμματα (και τα κομμουνιστικά και ακροαριστερά) είναι αντιευρωπαϊκά και όχι ευρωσκεπτικιστικά. Ενώ ο ευρωσκεπτικισμός πουθενά δεν συναντιέται με τον λαϊκισμό.

Νίκος Τσαγκρής

Δεν υπάρχουν σχόλια: