5 Φεβρουαρίου 2013

Η Νύχτα των Πυρήνων της Φωτιάς...

«Όλα από εκεί ξεκίνησαν», απάντησε η μητέρα του 20χρονου Νίκου Ρωμανού, ενός εκ’ των κατηγορουμένων γα τη «ληστεία με τα καλάσνικοφ», στον δημοσιογράφο που την ρώτησε αν ο γιός της επηρεάστηκε από την υπόθεση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Μα χρειαζόταν αυτή η ερώτηση;
Όλα ξεκίνησαν εκεί: από εκείνη τη νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου του έτους 2008, στα πολιορκημένα Εξάρχεια. Όταν ο τωρινός «ληστής» και «τρομοκράτης» Ρωμανός είδε τον Αλέξανδρο, να πέφτει νεκρός από την σφαίρα του μπάτσου Κορκονέα…
Όλα ξεκίνησαν από εκεί: από τους πυρήνες της φωτιάς που άναψε στις άγουρες συνειδήσεις των μαθητών και των φοιτητών της εποχής αυτή η ακραία πράξη κρατικής βίας, η απάνθρωπα άδικη και αναίτια δολοφονία του Αλέξανδρου. Και τους οδήγησε στην μεγαλειώδη νεανική εξέγερση που πέρασε στην ιστορία ως «η εξέγερση του Δεκέμβρη»…
Το χρονογράφημα που ακολουθεί γράφτηκε τότε που ξεκίνησαν όλα. Δημοσιεύτηκε δύο – τρία εικοσιτετράωρα μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου (εν μέσω της μεγαλειώδους εξέγερσης που ακολούθησε) στην εφημερίδα Έθνος και σε άλλα έντυπα. Και αποτυπώνει την πλήρη τύφλωση και κώφωση της πολιτικής και μιντιακής εξουσίας, την αφασία της πολιτείας: έβλεπαν «κουκουλοφόρους», όχι εξεγερμένους. Έβλεπαν φωτιές σε κάδους σκουπιδιών, όχι τις φλεγόμενες συνειδήσεις των νέων που αντιδρούσαν στην τερατώδη ασχήμια του κράτους.
Τώρα, πέντε χρόνια μετά ευρισκόμενοι σε εμπόλεμη κατάσταση με τους εκατοντάδες εικοσάχρονους… «τρομοκράτες» των Πυρήνων της Φωτιάς, παραμένουν τυφλοί: αδυνατούν να δουν ότι «όλα από εκεί ξεκίνησαν»… 
 

Η εξέγερση του Δεκέμβρη και οι αναίσθητες εξουσίες

Το εκπληκτικό (και ενδεικτικό της έκπτωσης της ελληνικής δημοσιογραφίας) είναι ότι τα διεθνή μέσα ενημέρωσης κατάλαβαν καλύτερα απ’ τα δικά μας τα αίτια αυτού του ξεσηκωμού. Καλύτερα κι από τους ίδιους τους πατεράδες και τις μανάδες των εξεγερμένων παιδιών και, ασφαλώς, καλύτερα από τους περισσότερους Έλληνες πολιτικούς. Έτσι, χρειάστηκε το CNN για να μάθουμε ότι «ο φόνος του μαθητή από τον αστυνομικό ήταν μόνο η αφορμή για την εξέγερση των νέων». Χρειάστηκε η Λιμπερασιόν για να μάθουμε ότι «οι εξεγερμένοι είναι τα παιδιά της μεσαίας τάξης που βιώνουν την οικονομική κρίση σε συνθήκες αστυνομικής, πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής διαφθοράς, που καίνε και σπάνε τον εφιάλτη ενός φρικτού μέλλοντος». Και χρειάστηκε το BBC για να μάθουμε ότι «οι εξεγερμένοι εξέφρασαν την έντονη δυσφορία τους εναντίον της κυβέρνησης Καραμανλή».
 Τα δικά μας μέσα ενημέρωσης, σε μια ταπεινωτική σύμπλευση με την κυβερνητική αντίληψη των γεγονότων έβλεπαν μόνο «κουκουλοφόρους», «ταραξίες», και «κατεστραμμένες περιουσίες»! Τίποτε άλλο. Μόνο λίγα δημόσια «δάκρυα» για τον «Αλέξανδρο». Τι ειρωνεία; Για κάθε κάπηλο δημοσιογράφο, για κάθε λαϊκιστή πολιτικό, ακόμα και για τον ευθυνόμενο υπουργό Παυλόπουλο, το δολοφονημένο από κρατικό χέρι παιδί του αλλουνού έγινε, και καλά, «ο Αλέξανδρος!...»
Ιδιαίτερη έκπληξη προκάλεσε και ο πρωθυπουργός καθώς αποκάλυπτε, πέρα από το μέγεθος της ανευθυνότητάς του (δεν λέω αυτό που πιστεύω, ότι θα ‘πρεπε να παραιτηθεί προτείνοντας κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» και εκλογές, αλλά ότι έπρεπε να κάνει το δεοντολογικά αυτονόητο, την παύση του αρχηγού της ΕΛΑΣ και των πολιτικών προϊσταμένων του), το μέγεθος της πολιτικής του αφέλειας, αποστέλλοντας εκείνες τις ανεκδιήγητες επιστολές προς τους συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ: «Αναστείλατε την απεργία για να σωθούμε από τους ταραξίες»! Γι’ αυτόν, τα χιλιάδες εξεγερμένα Ελληνάκια δεν ήσαν παρά «κουκουλοφόροι», «ταραξίες»˙ και «η πολιτεία αγανακτεί μαζί τους» !.. 
Η πολιτεία αγανακτεί επειδή υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος…», θα σχολίαζε ο φίλος του θείου του, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο σπουδαίος Έλληνας Μάνος Χατζιδάκις. Μα, σόι πάει το βασίλειο˙ ούτε εκείνος κατάλαβε…
                                                                                                 Νίκος Τσαγκρής

Δεν υπάρχουν σχόλια: