Θυμάστε την υπόθεση διαφθοράς στην οποία ενεπλάκη... διαπλεκόμενος με το Μέγαρο Μαξίμου ο Θέμος του Θέματος; Τότε, κάποιοι… φοβεροί ρεπόρτερ αξίας εκατοµµυρίων ευρώ, έστρεψαν τους προβολείς στη δηµοσιογραφική πιάτσα προς αναζήτηση του διεφθαρµένου δηµοσιογράφου-κοµιστή και είδαν να φωτίζονται τα οµοιώµατά τους. Ένας εξ αυτών µάλιστα, ο πλέον… φοβερός, είδε το άλλο του µισό. Για την ακρίβεια το 60% τού εαυτού του. Και τι έκανε; Πήρε το υπόλοιπο 40% και ούτε γάτα ούτε ζηµιά. Κονοµηµένος και αδιάφθορος! Με ανανεωµένο το δικαίωµα να στηλιτεύει της Γης τους… διεφθαρµένους. Τον βουλευτή Δείνα, ας πούµε, επειδή δεν γνώριζε ότι ο κουµπάρος τού Τάδε «τα πιάνει». Ή τον πρωθυπουργό Βήτα, επειδή δεν γνώριζε ότι ο συνεργάτης του Ζήτα, ας πούµε, επεδείκνυε ανάρµοστη σεξουαλική (και πολιτική ίσως;) συµπεριφορά. Κατά τη διάρκεια της οποίας τον προσέβαλε, επιπροσθέτως, τον πρωθυπουργό Βήτα ο συνεργάτης του Ζήτα· «λόγω και έργω», που λένε και οι νοµικοί…
Τώρα οι προβολείς στρέφονται στη δηµοσιογραφία γενικώς. Να φωτίσουν τη διαφθορά µέσα της: τους διαφθορείς, τους διαφθειρόμενους, τους διεφθαρμένους. Μα, αυτοί που στρέφουν τους προβολείς στη δηµοσιογραφία για να φωτίσουν τη διαφθορά µέσα της (τους διαφθορείς, τους διαφθειρόµενους, τους διεφθαρµένους,) είναι δηµοσιογράφοι. Και τι πιο φυσικό: οι προβολείς φωτίζουν εαυτούς και αλλήλους.
Διότι η διαφθορά είναι παντού: κυοφορείται και γεννιέται µαζί µε τον άνθρωπο· στα παιδικά της χρόνια είναι αθώα, σαν παιδί. Μα, καθώς µεγαλώνει γίνεται ακραία φιλοχρήµατη και φιλόδοξη, ανατρέφεται και εκφράζεται τέλεια δίπλα στο χρήµα, τη δόξα, τη φήµη, την εξουσία. Ως εκ τούτου, ναι, στη δηµοσιογραφία βρίσκει στάδιο δόξης λαµπρό. Μα δεν είναι απαραίτητο να είσαι δηµοσιογράφος ή πολιτικός ή δικαστικός ή γιατρός για να είσαι διεφθαρµένος. Όπως δεν αρκεί να είσαι επιστήμων, καλλιτέχνης, υδραυλικός, ζαχαροπλάστης ή οδοκαθαριστής για να µην είσαι…
Ακόµα κι όταν περνούν τη µέση τής ζωής τους, λίγοι άνθρωποι ξέρουν πώς έφτασαν στον εαυτό τους, στις διασκεδάσεις τους, στην κοσµοθεωρία τους, στη γυναίκα τους, στον χαρακτήρα, στο επάγγελµα και στις επιτυχίες τους. Και, βέβαια, οι διεφθαρµένοι στη διαφθορά τους.
Άλλωστε, σαν τον «άνθρωπο χωρίς ιδιότητες» του Ρόµπερτ Μούζιλ, διεφθαρµένοι ή µη, οι περισσότεροι των ανθρώπων έχουν την αίσθηση πως «τώρα τα πράγµατα είναι αδύνατον πλέον να αλλάξουν ουσιαστικά». Θα µπορούσε µάλιστα να ειπωθεί ότι εξαπατήθηκαν. Πως δεν µπορεί ποτέ να ανακαλύψει κανείς κάποιον αποχρώντα λόγο που να εξηγεί γιατί τα πράγµατα ήρθαν ακριβώς όπως ήρθαν. Θα µπορούσαν να έχουν έρθει και διαφορετικά· διότι τα συµβάντα προκλήθηκαν σε ελάχιστο βαθµό από τους ίδιους, συνήθως εξαρτήθηκαν από κάθε λογής περιστάσεις, από τις διαθέσεις, τη ζωή, τον έρωτα, τον θάνατο τελείως διαφορετικών ανθρώπων, κι απλώς τη δεδοµένη στιγµή έσπευσαν καταπάνω τους. Και τους διέφθειραν!..
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου