29 Οκτωβρίου 2010

Περί Ελευθερίας


O άνθρωπος γεννιέται σε συνθήκες δουλείας και καλείται από τη στιγμή της γέννησής του να επιδίδεται σε διαδοχικές «εξεγέρσεις», προκειμένου να νιώσει ελεύθερος από κάτι και από κάτι άλλο, κι από κάτι άλλο...
Στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο η ελευθερία ήταν και είναι μια παραδρομή της εξουσίας. Εκεί όπου υπάρχει, υπάρχει χάρη σε ένα κενό εξουσίας. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, η πολιτική ελευθερία είναι μια μακρά, συγκινητική μεν, άτυχη δε περιπέτεια που, εν πολλοίς, συντελεί στη διαμόρφωση παθητικών καταναλωτών και μακάριων θεατών της τηλεόρασης. Πολίτες που τους διαμορφώνουν τα μονοπώλια της πληροφορίας και οι νόμοι των… αγορών. Σε ορισμένους απ αυτούς η πραγματική ελευθερία φυτοζωεί στην κατάσταση της νοσταλγίας. Σε άλλους υπάρχει σαν είδος ενός τρελού σχεδίου, που το υπερασπίζονται άγρια ενάντια στην πραγματικότητα.


Νίκος Τσαγκρής

26 Οκτωβρίου 2010

Διακαναλική ξεφτίλα


Ηταν ακριβώς όπως την περιμέναμε. Θλιβερή…
Ο λόγος για την στημένη διακαναλική συνέντευξη του πρωθυπουργού. Οι ίδιες συνηθισμένες και άνευ αντικρύσματος ερωτήσεις από τους εφτά δημοσιογράφους που ουδέν προσέφεραν, ούτε μπόρεσαν να στριμώξουν τον (ανεπαρκή) Γ. Παπανδρέου.
Ουδείς και τίποτε κατόρθωσε να φτιάξει το κέφι του χειμαζόμενου ελληνικού λαού - αν εξαιρέσεις την πρωτότυπη ατάκα του πρωθυπουργού «από δω και πίσω».
Οι ίδιες τετριμμένες θέσεις και απαντήσεις που βέβαια δεν έπεισαν κανέναν και έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επεδίωκαν οι σύμβουλοι και το επιτελείο του Παπανδρέου…
Το μόνο που έκανε εντύπωση ήταν το αριστερό αυτί του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου που ήταν κατακόκκινο καθ΄ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης. Ισως από... ντροπή για το φιάσκο της διακαναλικής, ίσως από ντροπή για τις ίδιες αστείες δικαιολογίες που επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός, ίσως γιατί - όπως είπε και ο μικρός της παρέας- αντί να μεγαλώνει η μύτη του (από τα ψέματα), να κοκκινίζει το αυτί του…
Είχε απόλυτο δίκιο ο Πρετεντέρης όταν χαρακτήριζε «ξεφτίλα» το όλο concept της διακαναλικής…

Υ.Γ. Εντυπωσιακή η παρουσία του συμπαθούς ιππότη Σρεκ - Πεταλωτή που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων…

Y.Γ.1 Oλα τα κανάλια περίμεναν πως και πως να τελειώσει η συνέντευξη και αμέσως μετά - χωρίς καν διαφημίσεις - άρχισαν το πρόγραμμά τους με Master Chef, Big Brother, Ράδιο Αρβύλα...
Posted by zoornalistas at Δευτέρα, Οκτώβριος 25, 2010

25 Οκτωβρίου 2010

Δημοσιογράφοι με...Πέταλα!!!


Ρόλο συντονιστή στη διακαναλική αποψινή συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου θα έχει τελικά ο υφυπουργός στον πρωθυπουργό Γιώργος Πεταλωτής! Τελικά υπερίσχυσε η άποψη πως , εφόσον η συνέντευξη διεξάγεται “εντός έδρας” τότε το ρόλο του δημοσιογράφου θα …υποδυθεί ένας υπουργός αντιστρέφοντας πλήρως τη λογική που επικρατούσε ως σήμερα. Συνήθως στα debate ορισμένοι εκ των συμμετεχόντων , είτε ο “διαιτητής” ( Π. Ευθυμίου) είτε ο δημοσιογράφος (Θ. Ρουσόπουλος), γίνονταν αργότερα υπουργοί!

Ο εναγκαλισμός της δημοσιογραφίας με το κράτος συνεχίζεται, σε βαθμό που ξεπερνάει τις προσδοκίες! Κατά την περίοδο της Νέας Διακυβέρνησης, ο γενικός διευθυντής της ΝΔ, ήταν μέλος του ΔΣ της ΕΡΤ, σήμερα ο υπουργός και εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης , κάνει τις συνεντεύξεις του πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου.

Από το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής

19 Οκτωβρίου 2010

Όπως ο Σίσυφος του Καμύ


Υπάρχει ελπίδα να ανατραπεί το απαισιόδοξο τέλος, η οριστική «σφαγή», ο οικονομικός θάνατος του Έλληνα μισθωτού; Μόνο αν μπορεί να βλέπει τη ζωή σαν παράλογος ήρωας. Όπως ο Σίσυφος του Αλμπέρ Καμύ, την ώρα που διαρκεί η κατάβασή του από την κορυφή προς «αυτόν τον χαμηλό κόσμο»˙ απ’ όπου θα πρέπει να σπρώξει και πάλι την πέτρα στην κορυφή: «Αυτή η ώρα είναι η ώρα της συνείδησης. Σε κάθε μία απ’ τις στιγμές της, από τότε που αφήνει την κορυφή και κατευθύνεται σιγά – σιγά προς τις τρώγλες των θεών, είναι υπέροχος μέσα στη μοίρα του, πιο δυνατός από το βράχο του. Γιατί δεν υπάρχει μοίρα που να μη νικιέται με την περιφρόνηση»…

Νίκος Τσαγκρής

6 Οκτωβρίου 2010

Ευρώπη, η Ανυπόστατη...


Από την ίδρυσή της η Ε.Ε. ήταν ένα εμπορικό εγχείρημα. ‘Ένας οικονομικός «συνεταιρισμός» στο προσκήνιο, ένα κερδοσκοπικό deal στο παρασκήνιο

Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι σαθρό. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τη φύση των Ελλήνων, των Γερμανών ή των Γάλλων, αλλά με τη φύση του ίδιου του οικοδομήματος, τη φιλοσοφία πάνω στην οποία θεμελιώθηκε, τη φιλοσοφία των πιονέρων των «αγορών», στην ουσία η φιλοσοφία της κερδοσκοπίας. Στην οποία ο Άνταμ Σμιθ απένειμε πιστοποιητικό ευγενείας μέσω ενός διάσημου κειμένου του: «…Δεν περιμένουμε από την καλοσύνη του χασάπη, του ζυθοπώλη και του φούρναρη το γεύμα μας, αλλά από τη μέριμνά τους για το συμφέρον τους. Δεν απευθυνόμαστε ποτέ στην ανθρωπιά τους, αλλά στον εγωισμό τους και δεν τους μιλάμε ποτέ για τις ανάγκες μας, αλλά για το κέρδος τους…»

Το οικοδόμημα είναι σαθρό, ήταν σαθρό από τη γέννησή του, από τότε που το λέγαμε ΕΟΚ. Ένα αγοραίο εγχείρημα ήταν. ‘Ένας οικονομικός «συνεταιρισμός» στο προσκήνιο, ένα κερδοσκοπικό deal στο παρασκήνιο: ένα συνονθύλευμα κρατών με διαφορετικές οικονομικές ποιότητες και ποσότητες, διαφορετικές γλώσσες, θρησκείες και πολιτισμούς, δίχως ίχνος πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής συνοχής. Απλά, να σμίξουμε τους… καπιταλισμούς μας! Γίνεται;

Θυμάμαι τις απονενοημένες απόπειρες κάποιων ρομαντικών Ευρωπαίων πολιτικών για ένα ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Και θυμάμαι με θλίψη εκείνο το στομφώδες και αφελές «χθες αποκτήσαμε μια καινούρια πατρίδα», του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, μετά την παρουσίαση του δύσμοιρου «σχεδίου Ευρωπαϊκού Συντάγματος» (Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2003) από τον Ζισκάρ Ντ’ Εστέν…

«Μια καινούρια πατρίδα»! Πολιτειακά ανυπόστατη, με κατοχυρωμένη την ανισοτιμία, την δικτατορία των «μεγάλων» επί των «μικρών», με θεσμοθετημένο τον οικονομισμό, με την ασυδοσία των «αγορών» προστατευμένη, με θωρακισμένη την κερδοσκοπία. Με εκτυφλωτική, τώρα πια, για όσους διαθέτουν στοιχειώδη πολιτική ορατότητα, τη σαθρότητα του εγχειρήματος της «ευρωζώνης»…

Νίκος Τσαγκρής