Η ζωή είναι ωραία, ειδικά αν δεν είσαι πολιτικός, και δη της Νέας Δημοκρατίας. Αν είσαι, έχεις πρόβλημα. Πας νύχτα στο υπουργείο, μαζεύεις τα πράγματα και γυρνάς στο σπίτι. Ένας υπουργός, λέει, μάζεψε μαζί με τα πράγματα και τον φίκο του υπουργείου. Αν αυτό του κάνει τη ζωή ωραία, χαλάλι του. Μα, αρκεί ένας φίκος για να κάνει τη ζωή σου ωραία;
Φαίνεται αρκεί, ειδικά αν είσαι πολιτικός, και δη της Νέας Δημοκρατίας. Διότι από τη στιγμή που, ως πολιτικός της Νέας Δημοκρατίας, μένεις στην ψύχρα χωρίς κυβέρνηση, χωρίς υπουργείο, χωρίς αρχηγό, ο φίκος είναι μια παρηγοριά. Κι αυτό σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι συγκρίνω τον «μαυρισμένο» αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας με τον φίκο που, μαζί με τα πράγματά του, πήρε στο σπίτι ο απερχόμενος υπουργός: ποιος απ’ τους υπουργούς της φευγάτης κυβέρνησης θα έπαιρνε στο… σπίτι του τον «μαυρισμένο» Κώστα Καραμανλή; Φαντάζομαι, ούτε ο Στυλιανίδης!..
Ωστόσο η ζωή είναι ωραία, ειδικά αν δεν είσαι πολιτικός του ΠΑΣΟΚ και δεν λέγεσαι Βάσω Παπανδρέου, Κώστας Σκανδαλίδης ή Χρήστος Παπουτσής. Ακόμα χειρότερα, αν λέγεσαι Κώστας Σημίτης, Αλέκος Παπαδόπουλος ή Χρήστος Βερελής. Σκέψου δε, να λέγεσαι Τσοχατζόπουλος ή Κουλούρης να πούμε, και να μη λέγεσαι Τίνα Μπιρμπίλη. Ή Παύλος Γερουλάνος και Χάρης Παμπούκης! Μιλάμε για πίκρα, μεγάλη πίκρα. Και να μην έχεις ούτε… φίκο να ακουμπήσεις, να πεις τον πόνο σου…
Η ζωή είναι ωραία, ειδικά αν είσαι ένας απλός Έλληνας πολίτης χωρίς πολιτικές αγκυλώσεις, που βίωσε (μπορεί και να συνδημιούργησε) αυτό το συντριπτικό, για την Νέα Δημοκρατία, αποτέλεσμα και τώρα βιώνει αυτή την άκρως διασκεδαστική μετεκλογική περίοδο: Με τον Κώστα Καραμανλή να παρατά σύξυλη τη ρημαγμένη του παράταξη (άλλο που δεν ήθελαν οι δελφίνοι και οι… δελφίνες) υποδηλώνοντας ότι η πολιτική είναι… κούραση. Και τον Γιώργο Παπανδρέου να τρελαίνει κόσμο (εντός και εκτός του ΠΑΣΟΚ) με τους μοντερνισμούς του όσον αφορά το κυβερνητικό σχήμα, τη στελέχωσή του, αλλά και τον γενικότερο κυβερνητικό σχεδιασμό.
Κι ακόμα να συντηρεί (για πόσο ακόμα;) τις προσδοκίες που δημιούργησε προεκλογικά: «Είμαστε οι ενδιάμεσοι του πολίτη και της διοίκησης. Είμαστε αντιεξουσιαστές της εξουσίας». Έτσι ναι, η ζωή είναι ωραία. Ειδικά αν δεν είσαι πολιτικός!..
Νίκος Τσαγκρής
Φαίνεται αρκεί, ειδικά αν είσαι πολιτικός, και δη της Νέας Δημοκρατίας. Διότι από τη στιγμή που, ως πολιτικός της Νέας Δημοκρατίας, μένεις στην ψύχρα χωρίς κυβέρνηση, χωρίς υπουργείο, χωρίς αρχηγό, ο φίκος είναι μια παρηγοριά. Κι αυτό σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι συγκρίνω τον «μαυρισμένο» αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας με τον φίκο που, μαζί με τα πράγματά του, πήρε στο σπίτι ο απερχόμενος υπουργός: ποιος απ’ τους υπουργούς της φευγάτης κυβέρνησης θα έπαιρνε στο… σπίτι του τον «μαυρισμένο» Κώστα Καραμανλή; Φαντάζομαι, ούτε ο Στυλιανίδης!..
Ωστόσο η ζωή είναι ωραία, ειδικά αν δεν είσαι πολιτικός του ΠΑΣΟΚ και δεν λέγεσαι Βάσω Παπανδρέου, Κώστας Σκανδαλίδης ή Χρήστος Παπουτσής. Ακόμα χειρότερα, αν λέγεσαι Κώστας Σημίτης, Αλέκος Παπαδόπουλος ή Χρήστος Βερελής. Σκέψου δε, να λέγεσαι Τσοχατζόπουλος ή Κουλούρης να πούμε, και να μη λέγεσαι Τίνα Μπιρμπίλη. Ή Παύλος Γερουλάνος και Χάρης Παμπούκης! Μιλάμε για πίκρα, μεγάλη πίκρα. Και να μην έχεις ούτε… φίκο να ακουμπήσεις, να πεις τον πόνο σου…
Η ζωή είναι ωραία, ειδικά αν είσαι ένας απλός Έλληνας πολίτης χωρίς πολιτικές αγκυλώσεις, που βίωσε (μπορεί και να συνδημιούργησε) αυτό το συντριπτικό, για την Νέα Δημοκρατία, αποτέλεσμα και τώρα βιώνει αυτή την άκρως διασκεδαστική μετεκλογική περίοδο: Με τον Κώστα Καραμανλή να παρατά σύξυλη τη ρημαγμένη του παράταξη (άλλο που δεν ήθελαν οι δελφίνοι και οι… δελφίνες) υποδηλώνοντας ότι η πολιτική είναι… κούραση. Και τον Γιώργο Παπανδρέου να τρελαίνει κόσμο (εντός και εκτός του ΠΑΣΟΚ) με τους μοντερνισμούς του όσον αφορά το κυβερνητικό σχήμα, τη στελέχωσή του, αλλά και τον γενικότερο κυβερνητικό σχεδιασμό.
Κι ακόμα να συντηρεί (για πόσο ακόμα;) τις προσδοκίες που δημιούργησε προεκλογικά: «Είμαστε οι ενδιάμεσοι του πολίτη και της διοίκησης. Είμαστε αντιεξουσιαστές της εξουσίας». Έτσι ναι, η ζωή είναι ωραία. Ειδικά αν δεν είσαι πολιτικός!..
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου