14 Σεπτεμβρίου 2009

Σαν αναρχικοί του Προυντόν

Κάποιοι περιμένουν τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η αλεπού τα σταφύλια. Να λυγίσουν, να πέσουν, να τους «φάνε». Να αποκτήσουν δύναμη. Αυτοδυναμία. Να κυβερνήσουν την Ελλάδα, τους Έλληνες: να σε κυβερνούν σημαίνει να σε σημειώνουν, να σε στοιχίζουν, να σου κολλούν χαρτόσημο. Σημαίνει, στο όνομα του γενικού συμφέροντος, να σε κατατάσσουν σε φορολογική κλίμακα, να σε εξασκούν στο στρατό, να σε χαρατσώνουν, να σε εκμεταλλεύονται, να σε υποτάσσουν στα μονοπώλια, να σε απολύουν, να αισχροκερδούν σε βάρος σου, να σε εξαπατούν, να σε κλέβουν…

…Ύστερα, με την παραμικρή αντίσταση, να σε κατατρέχουν, να σου βάζουν πρόστιμα , να σε ντροπιάζουν, να σε βρίζουν, να σε σπάζουν στο ξύλο, να σε δένουν, να σε φυλακίζουν, να σε θυσιάζουν, να σε πουλούν, να σε προδίδουν, να σε περιπαίζουν, να σε γελοιοποιούν, να σε προσβάλουν, να σε ατιμάζουν.

Κάπως έτσι ή ακριβώς έτσι, στιγμιαία ή διαρκώς, (ανάλογα με την κυβερνητική – κρατική πίεση που υφίστανται) αισθάνονται οι πολίτες, οι ανά τετραετίαν δεξιοί ή αριστεροί «ψηφοφόροι», η αμέτοχη στη νομή της εξουσίας κοινωνική πλειοψηφία, οι «μάζες»…

Κάπως έτσι – σαν τους αναρχικούς του Προυντόν – έμαθα πως αισθάνονταν και εκατοντάδες ανιδιοτελή μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απ’ όλες τις συνιστώσες, απέναντι στους διαγκωνιζόμενους «κυβερνήτες» τους, Αλαβάνο και Τσίπρα: «Να σε κυβερνούν σημαίνει να σε παρακολουθούν από κοντά, να σε επιβλέπουν, να σε κατασκοπεύουν, να σε διευθύνουν, να σου επιβάλουν κανόνες, να σου ρυθμίζουν τη ζωή, να σε μαντρώνουν, να σε κατηχούν, να σου κάνουν κήρυγμα, να σε ελέγχουν, να σε σφραγίζουν, να εκτιμούν την αξία σου, να σε λογοκρίνουν, να σε διατάσσουν πρόσωπα που δεν έχουν ούτε τους τίτλους ούτε τις γνώσεις, ούτε την αρετή»…

Κάπως έτσι. Μέχρι που ο Τσίπρας, συμπεριφερόμενος για πρώτη φορά ως αριστερός ηγέτης, έδωσε τόπο στην… αναρχία, προτείνοντας συλλογική ηγεσία. Εξάλλου, όπως αποφαίνεται ο Προυντόν, «το κράτος (η κυβέρνηση, η εξουσία,) δεν είναι παρά μια φαντασμαγορία του πνεύματός μας, που το πρώτο καθήκον κάθε ελεύθερου πνεύματος είναι να το στείλει στα μουσεία και στις βιβλιοθήκες»…

Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι περιμένουν τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ όπως η αλεπού τα σταφύλια. Να πέσουν, να τους «φάνε». Να αποκτήσουν δύναμη. Αυτοδυναμία. Να κυβερνήσουν!..


Νίκος Τσαγκρής

3 Σεπτεμβρίου 2009

Η ελαφρότητα των πολιτικών

Μοναδική διέξοδος για τον τόπο είναι η προσφυγή στις κάλπες τον Οκτώβρη», επαναλάμβαναν μονότονα οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πράγμα φυσικό, αφού είναι πολιτικοί του ενός εκ των δύο κυβερνητικών κομμάτων της χώρας. Και, όπως έχω ξαναγράψει, οι πολιτικοί καθενός εκ των κυβερνητικών κομμάτων θεωρούν ότι αξίζουν να κυβερνούν περισσότερο από τους άλλους. Το ίδιο θεωρούν και οι «άλλοι». Με αποτέλεσμα οι «άλλοι» να είναι πανομοιότυποι μ’ «αυτούς».

Ωστόσο, στην περίπτωσή μας, συνέβη κάτι περίεργο που χάλασε την εξίσωση: ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γιώργος Σουφλιάς, καθώς και αρκετά κορυφαία κυβερνητικά στελέχη και πολλοί βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, άρχισαν να επαναλαμβάνουν αυτό που, μονότονα, επαναλάμβαναν και οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ότι, δηλαδή, «Μοναδική διέξοδος για τον τόπο είναι η προσφυγή στις κάλπες τον Οκτώβρη». Πράγμα που τους έκανε να μοιάζουν διαφορετικοί από τους «άλλους»: όταν αυτοί που κυβερνούν ζητούν εκλογές, είναι σαν να πιστεύουν ότι οι «άλλοι» αξίζουν να κυβερνούν περισσότερο απ’ «αυτούς»!..

Είναι δυνατόν; Παραλίγο να πιστέψουμε ότι, πραγματικά, ο Σουφλιάς και οι άλλοι κυβερνητικοί εισηγήθηκαν άμεση προσφυγή στις κάλπες με γνώμονα το εθνικό συμφέρον! Να πιστέψουμε ότι το συμφέρον του τόπου επιβάλει να κυβερνηθούμε από το ΠΑΣΟΚ! Και, (αφού ο πρωθυπουργός άκουσε τον Σουφλιά και τους άλλους και προκήρυξε εκλογές) να πιστέψουμε πως ο ίδιος ο Καραμανλής (!) θεωρεί ότι το συμφέρον του τόπου επιβάλει να κυβερνηθούμε από τον Γιώργο Παπανδρέου!..

Παραλίγο!.. Όταν όμως ο πρωθυπουργός, Τετάρτη βράδυ, βγήκε να μας εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους προκήρυξε πρόωρες εκλογές, καταλάβαμε. Καταλάβαμε ότι ο Κώστας Καραμανλής, όπως και ο Σουφλιάς και αρκετά κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, και πολλοί βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος κάθε άλλο παρά διαφορετικοί είναι, ότι είναι ολόιδιοι με τους «άλλους»: οι πολιτικοί καθενός εκ των κυβερνητικών κομμάτων θεωρούν ότι αξίζουν να κυβερνούν περισσότερο από τους άλλους. Το ίδιο θεωρούν και οι «άλλοι». Με αποτέλεσμα οι «άλλοι» να είναι πανομοιότυποι μ’ «αυτούς»…

Ναι, πανομοιότυποι. Μα οι ψηφοφόροι, είναι γνωστό, δεν έχουν πια πολιτικές ή ιδεολογικές αναστολές: «O Kαραμανλής είναι τελειωμένος. Άντε, πάμε πάλι... ΠAΣOK. Μέχρι να δέσει η... σοσιαλιστική κυβέρνηση θα τσιμπήσουμε το κατιτί μας από τον Γιώργο. Κι ύστερα βλέπουμε»…


Νίκος Τσαγκρής